Υλικό
από την Ημερίδα:
Δυσλεξία –
Στοχευμένες ενέργειες στην τάξη η οποία πραγματοποιήθηκε από τη Σχολική Σύμβουλο της 2ης Περιφέρειας Ειδικής Αγωγής και Εκπαίδευσης κ. Ράνια Χιουρέα.
Περίληψη
Συνήθως η αξιολόγηση των δεξιοτήτων ενός παιδιού στα μαθηματικά είναι
ποσοτική.Συνήθως οι διαγνώσεις που έρχονται στα χέρια μας δεν είναι αναλυτικές
σχετικά με το τι μπορεί και το τι δεν μπορεί να κάνει ένα παιδί στα μαθηματικά.
Ο δάσκαλος του τμήματος ένταξης καλείται να αξιοποιήσει ποιοτικά τη διάγνωση
που έχει φτάσει στα χέρια του ή αν δεν έχει φτάσει να ξεκινήσει από κάπου
προκειμένου να παρέμβει και να βοηθήσει ένα παιδί με δυσαριθμησία ή με
δυσλεξία να ξεπεράσει τις δυσκολίες του στα μαθηματικά. Πώς γίνεται αυτός ο
ποιοτικός έλεγχος των μαθηματικών δεξιοτήτων; Τι ακριβώς εξετάζουμε μέσω αυτού
και με ποια σειρά; Πώς αξιοποιούμε τα αποτελέσματα της ποιοτικής αξιολόγησης
για να κατασκευάσουμε το εξατομικευμένο πρόγραμμα του παιδιού; Η εισήγηση μου
θα απαντήσει σε αυτά τα ερωτήματα με τρόπο πρακτικό και επιστημονικά
τεκμηριωμένο. Από τη μέχρι τώρα εμπειρία μου θεωρώ ότι είναι πολύ
σημαντική η ποιοτική αξιολόγηση των δυνατοτήτων και των αδυναμιών ενός παιδιού,
καθότι η δυσαριθμησία έχει πολλές μορφές και η δυσλεξία από την άλλη στα
μαθηματικά εκδηλώνεται με διαφορετικούς τρόπους. Τέλος, θεωρώ ότι οφείλουμε να
λειτουργούμε συστηματικά και όχι τυχαία. Η σωστή διάγνωση οδηγεί και σε σωστή
αποκατάσταση.
Η κλινική «
μαθηματική συνέντευξη»
Όλα τα υπάρχοντα
ερευνητικά ευρήματα δείχνουν ότι τα περισσότερα αριθμητικά λάθη που κάνουν οι
μαθητές οφείλονται είτε σε προβλήματα που έχουν με τις αριθμητικές πράξεις είτε
σε λανθασμένη χρήση των αλγορίθμων. Συνήθως τα προβλήματα που έχουν οι μαθητές με
τις αριθμητικές πράξεις ανευρίσκονται και επιβεβαιώνονται άμεσα με εξέταση της
γραπτής εργασίας του μαθητή. Αντίθετα, οι λανθασμένοι κανόνες ή οι λανθασμένες
στρατηγικές που χρησιμοποιούν οι μαθητές κατά τη φάση π.χ. ενός αριθμητικού
υπολογισμού χρειάζεται να ανακαλυφθούν μέσα από τη διαδικασία της προφορικής
συνέντευξης ή αλλιώς της κλινικής (μαθηματικής) συνέντευξης. Η συνέντευξη αυτή
μπορεί να βοηθήσει τον εκπαιδευτικό είτε να ερευνήσει τις λαθεμένες στρατηγικές
που χρησιμοποιεί ο μαθητής, είτε να
επιβεβαιώσει ή να διαψεύσει τις υποψίες που πιθανόν έχει από τη γραπτή εργασία
του μαθητή. Επειδή όμως η κλινική συνέντευξη αποτελεί χρονοβόρα διαδικασία, ο
εκπαιδευτικός θα πρέπει να επικεντρωθεί στα πιο ουσιώδη προβλήματα. Cawley (1978), Ginsburg (1987), Lankford (1974) και την κλινική πείρα
της Nettie R. Bartel
(1995).
ΜΕΛΕΤΗ
ΠΕΡΙΠΤΩΣΗΣ: ΝΙΚΟΣ (7 ΕΤΩΝ)
Στοιχεία
αξιολόγησης από το Αθηνά –Τεστ.
Για την κατασκευή του εξατομικευμένου
προγράμματος του Νίκου χρησιμοποιήθηκαν δύο
εργαλεία και τα αποτελέσματά τους. Το ένα είναι το Αθηνά –τεστ προκειμένου να
ειδωθεί το γνωστικό προφίλ του παιδιού και το άλλο είναι η κλινική μαθηματική
συνέντευξη.
Στο τελευταίο μέρος της εισήγησής ζητήθηκε
από τους συμμετέχοντες στην ημερίδα να κατασκευάσουμε από κοινού το εξατομικευμένο πρόγραμμα του
Νίκου με βάση το προφίλ του από το Αθηνά τεστ και τα αποτελέσματα από την
κλινική «μαθηματική» συνέντευξη.
Κατά τη διάρκεια αυτής της
διαδικασίας οι συνάδελφοι παρουσίασαν
ζωηρό ενδιαφέρον και συμμετείχαν στον προσδιορισμό των στόχων που θα
πρέπει να υπάρχουν στο εξατομικευμένο πρόγραμμα του παιδιού αυτού αλλά και στα
μέσα με τα οποία αυτοί οι στόχοι θα υλοποιούνταν. Παρατηρήθηκε συστηματικά
μια σύγχυση μεταξύ στόχων και μέσων υλοποίησης των στόχων, πράγμα το οποίο
δείχνει πόσο σημαντικό είναι να αξιοποιηθούν σωστά επιστημονικά τα αποτελέσματα
μιας αξιολόγησης στα μαθηματικά και να κατασκευαστεί ένα εξατομικευμένο
πρόγραμμα με ξεκάθαρους σκοπούς, στόχους και μέσα υλοποίησης.
Βιβλιογραφία
1.
Ann Dowker (2004).
Dyscalculia in children: its characteristics and possible interventions (paper
presented at OECD Literacy and Numeracy Network Meeting, El Escorial, Spain,
March 2004).
2.
Bryant & Rivera (1997).
In Mathematics education and students with learning disabilities: Introduction
to the special series. Journal of learning disabilities, 30, 2-19 Jan/F.
3.
Ginsburg, H. P.,(1997).
Mathematics learning disabilities: A view from developmental psychology.
Journal of learning disabilities, vol.30, 20-33, Jan/F.
4.
Lerner, (2000) στο Marcee M.
Steele, 2004. A review of literature on
mathematics instruction for elementary students with learning disabilities.
Focus on learning problems on mathematics, Spring 2004.
5.
Mahesh Sharma, Professor of
Education, Cambridge College, 01-07-2003,
http://www.bbc.co.uk/skillswise/tutors/expertcolumn/dyscalculia/
6.
McLoughlin & Lewis,
(1990). Assessing special students. New York: Macmillan.
7.
Meltzer, L., (1993).
Strategy use in students with learning disabilities: the challenge of
assessment. In Meltzer, L. (Ed). Strategy assessment & instruction for
students with learning disabilities: from theory to practice. Austin, TX:Pro-Ed
(pp.93-136).
8.
National Council of Teachers
of Mathematics, (1989). Curriculum & Evaluation standards for school
mathematics.
9.
Nettie R. Bartel (1995).
Problems in mathematics achievement. In teaching students with learning and
behavior problems. Donald D. Hammil & Nettie Bartel (7th ed), 2004.
10.
Rivera D., (1997).
Mathematics education and students with learning disabilities: Introduction to
the special series. Journal of learning disabilities, 30, 2-19 Jan/F.
11.
Sharma, M. (1985).
Interdisciplinary assessment of mathematical learning disability: diagnosis in
a clinical setting. In Cawley, J. F. (Eds). Practical mathematics. Appraisal of
the learning disabled. Rockville, Maryland: Aspen
publications (pp. 177-210).
12.
Spagna, M.E., Cantwell, D.
P., & Baker, L. (2000). Mathematics disorder.Kaplan
& Sadock, Comprehensive textbook of psychiatry, 7th edition (p. 2620-2625).
Lippincott Williams & Wilkins.
13.
Vaidya, Sheila Rao,
(2004).Understanding dyscalculia for teaching. Education, Summer 2004.Provided
by ProQuest Information & Learning
Company.
14.
Wells Pamela J. & Coffey
David C., (2005). Are they wrong? Or did they just answer a different question?
Teaching children mathematics, vol. 12, no. 4, p. 202-207.
15.
Αγαλιώτης, Ι. (1997).Διερεύνηση των δυσκολιών μάθησης στην αριθμητική των
μαθητών των ειδικών τάξεων. Ποιοτική
ανάλυση των λαθών και αντιμετώπιση. Αθήνα, Διδακτορική διατριβή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.